Een werkgever zegt vandaag in het NRC: "In de UWV-kaartenbakken kan ik nooit iemand vinden". In de dossiers staan medische gegevens, er is geen link met wat mensen wel kunnen". Praktijkonderwijs biedt jongeren al jaren aan bij werkgevers op basis van wat die jongeren wel kunnen. Vijftien jaar geleden dachten we daar ook nog in het zgn. "medisch"- model. Daar hebben we hard aan moeten werken om die cultuur te veranderen maar dat is aardig gelukt. Neemt niet weg om toch nog maar eens de gewetensvraag aan het Praktijkonderwijs te stellen. Bieden we de jongeren bij werkgevers aan op basis van wat ze kunnen? En met de stage en met het zoeken naar een baan?